RAKAN-RAKAN

Assalamualaikum, pada blog kali ini saya ingin menceritakan tentang rakan-rakan saya. Setiap orang mesti mempunyai kawan sama ada rapat mahupun tidak. Kawan ini ialah seseorang yang kita kenal dari perkenalan dan hubungan. Orang kata apabila kita meningkat dewasa, lama kelamaan kawan kita akan berkurang. Betul ke? Bagi saya ianya adalah betul . Dulu saya ingat kawan2 di mozac adalah rakan2 sehidup semati saya . Tapi saya silap . Selepas spm mereka mengejar cita2 masing2 . Hanya dua tiga org sahaja yg contact saya smpai sekarang. Saya tidak menyalah kan mereka kerana saya pun tidak menghubungi mereka . Kami sibuk dgn hal masing2 . Ada yg dh ke luar negara dan ada yg menyambung pengajian di universiti tempatan . Walaupun saya tidak mendapat keputusan yg baik ketika spm untuk melayakkan saya menyambung pengajian ke tahap yg lebih tinggi tp saya gembira melihat rakan-rakan saya berjaya . Bukan lah bermaksud saya tidak berjaya, tp kurang berjaya . hehe . takpelah , itu semua ketentuan Allah. Rezeki itu dimana-mana . Rajin dan tak rajin je untuk mencari nya .

Apabila saya masuk alam, saya bertemu rakan baru . Alhamdulillah semua nya baik2 belaka . hahaha . "life must go on bro" . Kami semua pelaut . Bila dh kerja nnti mesti jarang kami jumpa kerana masing2 atas kapal . Mereka semua gila2 . Bagus lah kalau mcm tu, takkan lah setiap masa nk series kan . Happy go lucky tu penting .

Give and take tu penting . kita kena lah faham rakan kita apabila mereka dalam kesusahan. Contoh nya apabila mereka ada masalah dalam pelajaran . Kita mestilah ada sikap saling tolong menolong . Tak ada rakan yg ingin melihat rakan mereka kecundang kan . tapi ada juga segelintir yg selalu nk tuang kelas . Bagi saya kehadiran tu penting kerana kalau tak cukup hours, tak boleh nak ambil final exam . Hours tu satu hal, lagi satu apa yg lecturer ajar mereka akn ketinggalan . Apabila nk LA baru lah nk cari kawan . Padahal kalau datang kelas tu boleh je nk faham . Setiap org mempunyai gelagat masing2 . Kalau tak dtg kelas pulak mungkin akan mengecilkan hati lecturer. Lecturer datang kelas je tengok attendance sikit . Dia pulak rasa tak semangat nk mengajar . Di situ, keberkatan lecturer kita tak dapat . Mereka dah besar dan masing2 menpunyai otak yg cerdas untuk memikirkan yg mana baik dan yg mana buruk untuk mereka.